Het internationale Memory of the World-programma heeft jaren stilgelegen door een patstelling tussen Japan, China en Zuid-Korea.

Dit heeft onder meer tot gevolg gehad dat het  programma in Nederland enigszins aan dynamiek verloor. Om dat te veranderen besloot het Nederlandse Memory of the World Comité een Nationaal Memory of the World Register op te richten. Het MoW-comité gebruikte 2021 om de processen en procedures voor dat Nederlandse register op te stellen en kaders aan te geven voor een (digitaal) platform waarop MoW-items terecht kunnen.

De Westerborkfilm, ingeschreven op het internationale MoW-register, is gerestaureerd. Tijdens het restauratieonderzoek zijn nieuwe originele fragmenten opgedoken die zijn toegevoegd aan de film. Op 19 mei werd de film officieel gelanceerd bij de start van de tentoonstelling in Herinneringscentrum Westerbork.

Tijdens een symposium over het Nederlandse Slavernijverleden (Rijksmuseum, Nationaal Archief en Koninklijke Bibliotheek) werd een site gelanceerd met meerdere nationale en internationale gedigitaliseerde bronnen. Naast bronnen uit bijvoorbeeld Groot Brittannië, Suriname en Guyana zijn ook de MoW-bronnen van de WIC (Nationaal Archief) en de MCC (Zeeuws Archief) daaraan toegevoegd. Tijdens de lancering benadrukte minister van Engelshoven (OCW) de Unesco-status van deze items.

In de Uitvoerende Raad van Unesco werd de voorliggende evaluatie van het MoW-programma ongewijzigd goedgekeurd en daarmee was er ook akkoord op de herziening van de werkwijze en een doorstart van het MoW-programma (inclusief gewijzigde statuten & guidelines). Na de herstart publiceerde Unesco Parijs direct een oproep voor nominaties voor 2022.

Per (tweejaarlijkse) nominatieronde kunnen lidstaten maximaal twee nominaties voordragen. Wanneer er meer dan twee nominaties via het Nationale Memory of the World Comité zijn ingediend, oordeelt het Comité welke uiteindelijk voor het internationale register worden voorgedragen. Het aantal voordrachten dat door meerdere landen gezamenlijk word ingediend is in principe onbeperkt. Nederland diende bij elkaar vier nominaties in:

• De Erasmus Collectie, de grootste collectie van en over Erasmus.
• De Digitale Stad. Dit digitale netwerk was een van de eerste (online) internet-netwerken dat halverwege de jaren ’90 werd gebouwd op publieke waarden en onderhouden door een actieve community.
• Hikayat Aceh: Een gezamenlijke nominatie van de Universiteitsbibliotheek Leiden en de Nationale Bibliotheek Indonesië. De Hikayat Aceh is een 17e-eeuws verslag van de historie van de Sultan van Aceh.
• Het documentair erfgoed van tot slaaf gemaakten in de Nederlandse Caraïben en hun afstammelingen. Dit is een gezamenlijke nominatie van Suriname, Curaçao en Sint Maarten en Nederland en omvat talloze archieven en collecties waarin het systeem van slavernij is terug te vinden. Bijvoorbeeld de slavernijregisters, aktes van de burgerlijke stand of de administratie waarin de vergoedingen voor de plantage-eigenaren bij de afschaffing van de slavernij staan genoteerd.

Het Memory of the World Comité Nederland maakte een plan om de Nederlandse items in het MoW-register beschikbaar te stellen als linked open data. In nauwe samenwerking met het Netwerk Digitaal Erfgoed sluiten de Nederlandse MoW-items dan aan bij de DERA-architectuur, een technisch geavanceerde manier van beschikbaarstelling waarbij de erfgoeditems geschikt worden voor hergebruik, en verknoopt kunnen worden met andere (internationale) erfgoedcollecties.