Unesco Nederlandse Commissie

Willen we problemen in onze samenleving oplossen dan moeten we in ieder geval voor deze mensen voldoende faciliteiten beschikbaar hebben. Dan pas werken we ‘kansenongelijkheid’ echt weg. Helaas is Nederland het land in Noordwest-Europa dat deze faciliteiten het meest op een zo’n laag mogelijk pitje houdt. Oftewel: we weten van de problemen van deze groep, maar investeren er zo min mogelijk in.

Op internationaal niveau hebben ze het al langer gezien. Investeren in volwasseneneducatie kan ervoor zorgen, dat iedereen alsnog de kans krijgt om zichzelf te scholen, ook in essentiële vaardigheden als taal, rekenen en sociale vaardigheden als die ontbreken.

Ik sla het magazine van het Ronald McDonald Kinderfonds open. Met een brok in mijn keel lees ik de verhalen van gezinnen die troost en een warm thuis vonden in moeilijke tijden. Heel herkenbaar, want ook in mijn eigen kennissenkring en familie is de betekenis van het Ronald McDonaldhuis maar al te goed bekend. Juist daarom steun ik het fonds. Ik stuit op een hartenkreet aan de Provincie Utrecht. Blauw omkaderd wordt beschreven hoe de nieuwe locatie van het Huis de dupe lijkt te worden van bureaucratische regels. 

Ik vind de oproep ingewikkeld. Want dit gaat ook mijn werk aan. Ik denk aan de vele berichten in de media de afgelopen weken. Vanwege de herinrichting van de noordzijde van het Utrecht Science Park en de plannen voor de verbetering van het Ronald McDonaldhuis, is nieuwbouw noodzakelijk. Van de verschillende opties, koos men voor de locatie binnen de grenzen van de Nieuwe Hollandse Waterlinie, ook nog eens het smalle en kwetsbare deel. Het gebied is genomineerd voor de Unesco Werelderfgoedlijst. De voorbereidingen daarvoor zijn al zo’n twintig jaar terug in gang gezet. 

Ik verbaas mij over de parate kennis, als ze zeggen dat een of andere zoete smurrie in zoveel seconden van de lepel moet lopen, of dat je de lucht uit het macarondeeg moet kloppen omdat ze anders scheuren. En dat dan bij elke opdracht die ze krijgen. Helemaal genieten is het als ze met een minimum aan aanwijzingen de technische opdracht ingestuurd worden: je ziet de denkprocessen en de afwegingen die gemaakt worden, de oplossingen die de bakkers bedenken als er geen duidelijk idee is en het naar elkaar gluren voor hints.

Dit zijn de 21e eeuwse vaardigheden, de levensvaardigheden, de metacognitieve vaardigheden waar we het in het onderwijs steeds over hebben: probleemoplossend denken, kritische kanttekeningen maken, doordenken van oorzaak en gevolg, samenwerken, creativiteit, authenticiteit en doorzettingsvermogen. Je kunt ze tijdens elke aflevering keurig afvinken.