Er zijn een aantal zaken waar je moeilijk onderuit kan komen: je ouders in oranje kleding met Koningsdag, de rond september al beginnende discussie over het wel of niet afschaffen van Zwarte Piet, maar ook het klimaat is er een voorbeeld van, en volgens alle berichtgevingen is het hier heel erg slecht mee gesteld. Van iets dat zo’n grote invloed heeft op ons dagelijks leven moeten we niet hebben dat het slecht gaat, dus we raken massaal in paniek. Heel de polder wordt volgebouwd met windmolens, we moeten met z’n allen van het gas af, weg met de CO2!

Het lijkt bijna alsof de overheid de instelling heeft dat als we er maar geld tegenaan gooien, het probleem vanzelf opgelost wordt. 

Wie zich echter even wat ver verdiept in de cijfers van bijvoorbeeld wat windmolens opleveren, en of ze überhaupt wel rendabel zijn, kan al snel concluderen dat windmolens lang niet genoeg ophalen om de doelstellingen van Parijs te halen. Windmolens draaien meer op subsidie dan op wind.

Hoeveel heeft de wereld inmiddels niet te danken aan die vrouwen en mannen die met hun perskaart om de nek de feiten boven water halen, ook als dat ten koste gaat van eigen veiligheid of welbevinden?

Is dat een geromantiseerd beeld? Misschien een beetje. De meeste journalisten doen hun werk immers achter pc of laptop.

Feit blijft, dat geen democratie floreert zonder vrije nieuwsgaring, zonder die mannen en vrouwen dus. 

Ik ben me daarvan altijd weer bewust, als ik de krant opsla of het nieuws aan zet. Maakt me dat de braafste van de klas? Ik ben soms met stomheid geslagen over de agressie waarmee journalisten bejegend worden.

En dan heb ik het niet over Rusland, Mexico of China. Ik heb het over ons deel van de wereld. Over ons land ook. Verbale agressie op sociale media, fysieke bedreigingen, wantrouwen.

Het Westerborkpad is een wandel- en bezinningsroute langs 70 sporen van de jodenvervolging. Het pad is 342 kilometer lang en volgt zoveel mogelijk de spoorlijn van Amsterdam naar het Herinneringscentrum Kamp Westerbork in het Drentse Hooghalen. Via die weg werden veel joden naar het doorgangskamp overgebracht. Vanuit Westerbork werden uiteindelijk 107.000 Nederlandse joden naar vernietigingskampen als Auschwitz, Sobibor en Bergen-Belsen afgevoerd.

We spraken af op zaterdag 24 mei om 10:00 uur met alle deelnemers. Na de kennismaking nam Jan Dokter, de grondlegger van het Westerborkpad, de route met ons door. In totaal zouden we acht kilometer lopen. Deze route begon bij Amsterdam Centraal en zou eindigen bij de Amsterdamse Schouwburg. Als ‘verrassing’ kregen de leden van de jongerencommissie een Joodse lunch geserveerd bij het Joods Historisch Museum.