Unesco Nederlandse Commissie

Schrijver Philip Dröge begint zijn essay Koning, zeg sorry met de constatering dat ​excuses voor slavernij in zijn. Dat klopt. Niet alleen het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten maakten ze onlangs, ook onder anderen premier Ardern van Nieuw- Zeeland.

Zij bood excuses aan voor de Dawn Raids van vijftig jaar geleden. Bij agressieve politie-invallen, in de vroege ochtend of de late avond, werden mensen afkomstig van de eilanden in de Stille Oceaan hardhandig opgepakt, puur op verdenking van visumoverschrijdingen.

Tegelijk is behoedzaamheid nu op zijn plaats, en een verantwoorde implementatie. Want deze nieuwe vrijheid mag niet samengaan met sociale ongelijkheid, schijnveiligheid, en een gebrek aan internationale solidariteit. We moeten voorkomen dat de paspoorten leiden tot discriminatie.

Mensen kunnen er niet altijd iets aan doen als ze straks geen coronapaspoort kunnen overleggen. Mensen die onvoldoende digitale vaardigheden hebben of die om financiële of andere redenen geen toegang hebben tot digitale technologie, moeten volwaardig deel kunnen blijven nemen aan de samenleving.

Gezinsuitbreiding. Tja, met een derde erbij heb je meer kamers nodig. Omdat Amsterdam echt onze stad is, was onze doelstelling kraakhelder: we blijven in 020. In een overspannen huizenmarkt is dat alleen best ingewikkeld. Maar goed, we zijn blij, het is gelukt.

Natuurlijk vertellen we iedereen vol enthousiasme over onze nieuwe crib. De reacties zijn verschillend. Van “Wat leuk! – gaaf!” tot: “Zuidoost? Really?” of: “oh”. En dan een lichtelijk verbaasde blik.