Unesco Nederlandse Commissie

Als voorzitter van de Nederlandse Unesco Commissie ben ik betrokken bij de opzet van de tentoonstelling en nam ik deel aan een klankbordgroep. Daarin zaten wetenschappers, museumspecialisten, programmamakers, artiesten en andere deskundigen. We bediscussieerden wat het doel van de tentoonstelling zou moeten zijn en wat is de beste opstelling is om dat doel te bereiken.

De Gouden Koets was een geschenk van de inwoners van Amsterdam aan Koningin Wilhelmina ter ere van haar inhuldiging, in 1898. Koningin Wilhelmina en Prins Hendrik maakten op hun huwelijksdag, 7 februari 1901, voor het eerst van de Gouden Koets gebruik. De Gouden Koets is daarna ook ingezet bij de huwelijken van Prinses Juliana en Prins Bernhard (1937), Prinses Beatrix en Prins Claus (1966), Prins Willem-Alexander en Prinses Máxima (2002).

Gezinsuitbreiding. Tja, met een derde erbij heb je meer kamers nodig. Omdat Amsterdam echt onze stad is, was onze doelstelling kraakhelder: we blijven in 020. In een overspannen huizenmarkt is dat alleen best ingewikkeld. Maar goed, we zijn blij, het is gelukt.

Natuurlijk vertellen we iedereen vol enthousiasme over onze nieuwe crib. De reacties zijn verschillend. Van “Wat leuk! – gaaf!” tot: “Zuidoost? Really?” of: “oh”. En dan een lichtelijk verbaasde blik.

Willen we problemen in onze samenleving oplossen dan moeten we in ieder geval voor deze mensen voldoende faciliteiten beschikbaar hebben. Dan pas werken we ‘kansenongelijkheid’ echt weg. Helaas is Nederland het land in Noordwest-Europa dat deze faciliteiten het meest op een zo’n laag mogelijk pitje houdt. Oftewel: we weten van de problemen van deze groep, maar investeren er zo min mogelijk in.

Op internationaal niveau hebben ze het al langer gezien. Investeren in volwasseneneducatie kan ervoor zorgen, dat iedereen alsnog de kans krijgt om zichzelf te scholen, ook in essentiële vaardigheden als taal, rekenen en sociale vaardigheden als die ontbreken.