Parijs huilt, wereldwijde ontreddering, een groot verlies voor de stad, voor katholieken wereldwijd, voor Frankrijk als erfgoedland, voor de mensheid. 850 jaar geschiedenis zagen we voor onze neus in vlammen opgaan. Althans zo voelde het. Overal in het nieuws zag je de beelden van het vuur dat uit het dak sloeg. De kranten kopten: ‘De ziel van Frankrijk brandt’.

De berichtgeving toont aan dat erfgoed meer is dan een stapel stenen en mooie glas-in-lood-ramen. Ze is de stille getuige van het verleden. Als muren konden praten, wat zou deze dame te vertellen hebben? Ze weerstond de tand des tijds, zag oorlogen, politieke omwentelingen en oneindig veel mensen langs haar heen gaan.

Erfgoed is onlosmakelijk verbonden met wie we zijn, waar we vandaan komen. Het verbindt, of is juist een bron voor conflict.

De waarde van erfgoed is veelzijdig. Van de monetaire waarde van de artefacten en schilderijen, tot de religieuze waarde als plek van bezinning. De Notre-Dame maakt deel uit van ons collectieve geheugen en trok bezoekers uit heel de wereld. De Unesco-werelderfgoedstatus onderstreepte deze uitzonderlijkheid en universaliteit. Het was een bron van inspiratie voor grote kunstenaars en schrijvers. Het was, want erfgoed is kwetsbaar.

For many, the term indigenous languages conjures up images of postcolonial societies such as Australia and the United States, and the ancient languages from those lands. In the Netherlands, however, we don’t need to look abroad to find indigenous languages.

2019 has already been an important year for language in the Netherlands. The Dutch government has officially recognised Limburgish – indigenous to Limburg province – as a regional language. This is important for linguists and the public alike. Once considered by many to simply be a dialect, Limburgish is now politically empowered as a language in its own right.

Of course, this is not new in the Netherlands. Linguists have long considered Frisian a distinct language, and in 2013 the Dutch government passed laws to reflect Friesland’s linguistic and cultural uniqueness. Since then, Frisian has been the country’s second official language. In 2018, Low Saxon was also declared an official regional language in the north east of the Netherlands.

Cultuur verbindt, verrijkt en inspireert ons. Althans dat is de gedachte. Maar in werkelijkheid is dat nog lang niet altijd het geval. De Nederlandse samenleving en zeker de jongerengeneratie is enorm divers. Toch voelt mijn generatie zich nauwelijks verbonden met het aanbod dat cultureel erfgoedinstellingen met zoveel moeite in elkaar zetten. En daardoor blijven erfgoedinstellingen in de ogen van mijn generatiegenoten nog altijd elitaire, ontoegankelijke en saaie kennisinstituten over een ver en vergeten verleden.

Doordat de jongeren zich niet aangetrokken voelen tot het rijke en prachtige culturele aanbod, gaat bij voorbaat al een toekomstig nieuw publiek en een groep van potentiële medewerkers verloren voor de culturele sector. Nog erger is dat de sector de kans niet voldoende aangrijpt om frisse, kritische en rebelse geluiden van diverse etnische groepen in onze samenleving binnen te halen. Dit staat haaks op de wens om inclusiever te worden en diversiteit meer ruimte te geven.