Zoals wanneer scholen in en buiten Nederland samenwerken aan Wereldburgerschap en hun leerlingen laten kennismaken met andere perspectieven. Kinderen in Nederland en Indonesië keken samen naar het koloniale verleden en leerden hoe je blik ook bepaald wordt door de plek waar je opgroeit. En ze leerden ook hoe je zelf, hoe klein ook, een verschil kunt maken door dit soort gesprekken juist wel te voeren en ze niet te vermijden.

Of het advies van de Unesco Commissie aan de Staatssecretaris om beleid te maken dat recht doet aan de diversiteit van verschillende cultuuruitingen in Nederland. Zo krijgt the culture, een cultureel ecosysteem dat het middelpunt vormt van de leefwereld van grote groepen jongeren, makers en communities, nog altijd onvoldoende officiële erkenning, waardering en ondersteuning. Maar we kunnen ons helemaal niet veroorloven hun creatieve kapitaal en innovatieve kracht te negeren. Die zijn onmisbaar bij het vormgeven van de stad van de toekomst en bij het aanpakken van de grote maatschappelijke opgaven waar we voor staan.

Of toen minister Robbert Dijkgraaf tijdens de algemene conferentie van Unesco de vergadering toesprak en benadrukte hoe belangrijk het is dat wetenschappers in veiligheid hun werk kunnen doen. Dat zij onderzoek doen op basis waarvan bijvoorbeeld politici ook weer beslissingen nemen. Van beide groepen wordt denkkracht gevraagd. Binnen het mandaat van Unesco zijn er nog meer groepen waar dat voor geldt: ook voor journalisten, leraren en kunstenaars is het ontzettend belangrijk dat zij in veiligheid hun werk kunnen doen. 

Dat is wat we het meest meenemen uit het werk in 2023. Juist in ingewikkelde tijden komt het aan op die bijzondere kracht die we als mensen hebben: het gesprek met elkaar aangaan en onze denkkracht inzetten om de wereld vooruit te helpen.