Het zomerpaleis in Beijing – voor het eerst aangelegd in 1750, tijdens de oorlog in 1860 grotendeels vernietigd en weer herbouwd in 1886 – is een meesterwerk op het gebied van Chinese landschapsarchitectuur en tuinontwerp. Het zomerpaleis omvat een gebied van bijna 3 vierkante kilometer, waarvan het merendeel bestaat uit water. Het natuurlijke landschap van heuvels en open water is gevuld met allerlei uitbundig versierde en goed bewaarde paviljoenen, hallen, paleizen, tempels en bruggen. De keizerlijke tuin bestond uit drie gedeelten, elk met een aparte functie: politieke en administratieve activiteiten, woonverblijven en recreatie en toerisme. In 1924 werd het zomerpaleis een openbaar park.