Santiniketan werd in 1901 opgericht op het platteland van West-Bengalen door de beroemde dichter en filosoof Rabindranath Tagore. Het was een residentiële school en centrum voor kunst gebaseerd op oude Indiase tradities en een visie op de eenheid van de mensheid die religieuze en culturele grenzen overstijgt. In 1921 werd in Santiniketan een 'werelduniversiteit' opgericht, die de eenheid van de mensheid of 'Visva Bharati' erkende. Onderscheiden van de heersende Britse koloniale architectonische oriëntaties van het begin van de 20e eeuw en van het Europese modernisme, vertegenwoordigt Santiniketan benaderingen in de richting van een pan-Aziatische moderniteit, waarbij gebruik wordt gemaakt van oude, middeleeuwse en volkse tradities uit de hele regio.