De acht kleine moskeeën in Tengréla, Kouto, Sorobango, Samatiguila, M'Bengué, Kong en Kaouara, worden gekenmerkt door uitstekende balken, verticale steunberen bekroond met aardewerk of struisvogeleieren en taps toelopende minaretten. Ze geven een interpretatie van een bouwstijl die vermoedelijk rond de 14e eeuw is ontstaan ​​in de stad Djenné, toen onderdeel van het rijk van Mali, dat floreerde door de handel in goud en zout door de Sahara naar Noord-Afrika. Met name vanaf de 16e eeuw verspreidde de stijl zich vanuit de woestijngebieden naar het zuiden naar de Soedanese savanne, werd lager en ontwikkelde sterkere steunberen als reactie op het nattere klimaat. De moskeeën zijn de best bewaarde van 20 van dergelijke gebouwen die overblijven in Ivoorkust, waar er begin vorige eeuw honderden stonden. De kenmerkende Soedanese stijl van de moskeeën, specifiek voor de savanneregio van West-Afrika, ontwikkelde zich tussen de 17e en 19e eeuw toen handelaren en geleerden zich vanuit het rijk van Mali naar het zuiden verspreidden en de trans-Sahara handelsroutes naar het bosgebied uitbreidden.