De oude stad van Hebron (Al-Khalil) is gebouwd met lokaal gewonnen kalksteen in de Mammelukken-periode van 1250-1517. Het belangrijkste punt in de stad is de tombe van de Patriarchen / het heiligdom van Ibrahim, waarvan de gebouwen zijn neergezet in de 1e eeuw na Christus om de tombes van patriarch Abraham / Ibrahim en zijn familie te beschermen. De plek werd een reisdoel van pelgrims van de drie monotheïstische godsdiensten: judaïsme, christendom en de islam. De stad lag op het kruispunt van handelsroutes waar karavanen reisden tussen het zuiden van Palestina, de Sinaï, Oost-Jordanië en het noorden van het Arabische schiereiland. Hoewel de erna volgende Ottomaanse periode een uitbreiding van de stad inluidde waarin allerlei architecturale toevoegingen plaatsvonden – waaronder het hoger maken van de huizen zodat er meer verdiepingen mogelijk werden – bleef de morfologie van de Mammelukken aanwezig. Die kenmerkt zich door een hiërarchie van gebieden, met wijken gebaseerd op ethnische, religieuze of professionele overeenkomsten, en huizen waarin groepen kamers zijn georganiseerd volgens een systeem in de vorm van een boom.