Deze seriële werelderfgoedsite getuigt van een nederzettingspatroon dat zich rond de 9e eeuw na Christus ontwikkelde op het eiland Djerba in een halfdroge en waterschaarse omgeving. Het eiland was verdeeld in buurten. Clusters die economisch zelfvoorzienend waren en met elkaar en met de religieuze en handelsplaatsen van het eiland verbonden waren door een complex netwerk van wegen. Als gevolg van een mix van milieu-, sociaal-culturele en economische factoren, laat de kenmerkende menselijke nederzetting van Djerba zien hoe de lokale bevolking hun levensstijl aanpaste aan de omstandigheden van hun waterschaarse natuurlijke omgeving.