Geschiedenis

De Sassi van Matera en het Park van de Rotskerken in Zuid-Italië vormen een van de oudste bewoonde plaatsen ter wereld. Mensen woonden hier al in de prehistorie in natuurlijke grotten. Vanaf de 8e eeuw groeide de stad verder, waarbij huizen en kerken in de rotsen werden uitgehakt. In de middeleeuwen kwamen er ook kloosters en boerderijen bij. In de jaren 1950 moesten veel mensen verhuizen door slechte leefomstandigheden. Sinds de jaren 1980 worden de oude wijken weer bewoond en gerestaureerd.

Unieke kenmerken

Matera heeft twee oude wijken, Sasso Caveoso en Sasso Barisano, die uitgehakt zijn in de rotsen. De oudste plek is Civit. Hier staat een Romaanse kathedraal uit de 13e eeuw. Het erfgoed omvat ook het Park van de Rotskerken. Dit is een gebied met kalkstenen heuvels, diepe kloven en meer dan 150 rotskerken. De bijzondere combinatie van grotwoningen, middeleeuwse kerken en het ruige landschap maakt Matera een unieke plek in het Middellandse Zeegebied.