De heiligdommen van Cappadocië vormen een unieke artistieke prestatie in een regio vol prachtige natuur. Ze getuigen van Byzantijnse kunst in de post-Iconoclastische periode (waarin het vervaardigen en het vereren van afbeeldingen (iconen) verboden was). De woningen, grotdorpen, ondergrondse steden, dorpskloosters en kerken bevatten de versteende overblijfselen van een traditionele menselijke leefomgeving die dateert uit de 4e eeuw. In die tijd begonnen ook de eerste kloosteractiviteiten. Later werden er grotdorpen en ondergrondse steden gebouwd, die dienden als toevluchtsoord. Het plateau van de Göreme-vallei is een spectaculair voorbeeld van de erosie van vulkanische tufsteensedimenten door wind en water. Typische kenmerken zijn pilaren, zuilen, torens, obelisken en naaldvormige uitstulpingen die hoogtes van 40 meter bereiken.