Als voorzitter van de Nederlandse Unesco Commissie en op uitnodiging van de Hong Kong Baptist University (HKBU) ben ik de afgelopen dagen virtueel in nauw contact geweest met middelbare scholieren uit verschillende Aziatische en Europese landen. Dat was in het kader van GRUEN, Green Urban Environments, een programma horend bij het Jean-Monnet Project voor middelbare scholen, gefinancierd door Erasmus+ en georganiseerd door de HKBU.

Vernieuwende ideeën

Gedurende twee jaar hebben middelbare scholieren uit onder meer Spanje, Frankrijk, Nederland, Duitsland, Italië, Indonesië, Nepal, India en Hong Kong in samengestelde teams gewerkt aan vernieuwende ideeën voor het bouwen van groene, duurzame steden. Afgelopen dagen presenteerden de groepen hun voorstellen en mocht een internationale jury de drie beste voorstellen aanwijzen. Dat was geen eenvoudige zaak, want de voorstellen waren van hoge kwaliteit en getuigden van creatief denkvermogen. In de openingsspeech die ik gevraagd was te houden is dat ook precies wat ik benadrukte: de aarde stelt ons grenzen, we moeten zuinig met haar omgaan, maar juist daarom worden we uitgedaagd onze ‘mind’, onze creativiteit en denkvermogen, onbeperkt te gebruiken.

Het was ontzettend leuk om als jury te horen van de ervaringen van de scholieren, die intensief hadden samengewerkt met leeftijdsgenoten, maar die wel vanuit totaal andere contexten en culturele achtergronden naar de opdracht keken. Zo vertelden studenten hoeveel moeite ze moesten doen om hun Nederlandse collega’s ervan te overtuigen heel veel groen ín de stad te plannen en niet aan de buitenranden, zoals die dat wilden. “In Nederland zijn er geen grote steden zoals waar wij hier in leven, daarom moesten we ze dat uitleggen. Ik heb uiteindelijk de laptop maar meegenomen naar de plattegrond van mijn stad, die aan de muur hangt, om ze die te laten zien. Toen begrepen ze het”. Of hoe een meisje uit India verbaasd was over alsmaar die fietspaden die de Europese collega’s wilden aanleggen: “Bij ons rijdt iedereen op een fiets. Auto’s zijn er nauwelijks, dus bij ons zijn alle wegen fietspaden!”

Wederzijds begrip

Dit is waar Unesco voor staat: mensen met elkaar in contact brengen, op jonge leeftijd en voor langere termijn, want zo ontstaat wederzijds begrip. Het begrip wat nodig is om in plaats van haat en oorlog, gedachten van vriendschap en vrede te laten ontstaan.