De Algemene Conferentie van Unesco (AC), waar alle 193 lidstaten van Unesco samenkomen, is op 9 november begonnen. Waar de AC normaal een groot bruisend feest is, met in elke hoek wel een receptie van een lidstaat, een tentoonstelling, een project launch, prijsuitreiking, een presentatie of discussie, is het nu door Covid anders.

Delegatie

De delegatie van het Koninkrijk der Nederlanden telde twee jaar geleden vier ministers (van elk land een) en vele ambtenaren, experts, leden van de Unesco Commissie. Nu telt de delegatie, buiten de altijd al aanwezige Permanente Vertegenwoordiger (PV), 7 personen. Exemplarisch voor de AC, met aanzienlijk minder mensen dan de paar duizend mensen die er normaal zijn.

Eigenlijk ook exemplarisch met hoe het werkveld van Unesco ervoor staat in tijden van Covid. Langdurige schoolsluitingen zorgden voor hoge uitvalpercentages, met name van meisjes, het onderwijs kent grote achterstanden. Covid wordt misbruikt om mensenrechten te schenden, journalisten in hun vrijheid om te werken te beknotten. De verschillen tussen have en have-nots, rijke en arme landen, worden groter.

Goede spoor

Het belangrijkste aandachtspunt voor Unesco de komende jaren (er wordt tijdens de AC een beleidsplan voor de middellange termijn vastgesteld) is vooral zorgen dat we weer op het goede spoor komen, dat achterstanden door de covidcrisis worden ingelopen. Vooral op het gebied van onderwijs en mensenrechten. De Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen zijn daarin leidend.

De meest in het oog springende agendapunten deze AC zijn twee ‘Aanbevelingen’ (‘Recommendations’). Aanbevelingen, vormen geen dwingend juridisch kader, maar zijn wel belangrijk. Over de ethiek van kunstmatige intelligentie, en over Open Science (daarover een andere keer meer).

Geen poespas

Is het erg, dat het nu wat soberder is? Met minder mensen, minder recepties, minder borrels, minder side-events, minder minder? Voor een goed calvinistische Nederlander is het wellicht hemel op aarde. Geen poespas, je kan je meer op de inhoud concentreren, efficiënter, goedkoper. Wat wil je nog meer.

Toch is het feest der ontmoeting voor een organisatie als Unesco van cruciaal belang. Unesco draait erom, om het maken van connecties, om het smeden van coalities. Waar je elkaar in de rij voor de koffie toch even spreekt, basiscontacten legt, de angel uit onenigheid kan halen, de kiem kan leggen voor toekomstige samenwerking, voor begrip. En om uiteindelijk bij te dragen aan dat hogere doel van Unesco, vrede in hoofden van mensen creëren. Dat is mensenwerk, dat is elkaar kennen, elkaar gunnen. En daar zijn die ‘feestjes’ cruciaal voor.