Dit gebied bestaat uit ongeveer 40 dorpen – gegroepeerd in acht parken – in een uitgestrekt kalksteen massief in het noordwesten van Syrië. De dorpen geven een opmerkelijk beeld van het landelijke leven in de late Oudheid en tijdens de Byzantijnse periode. De dorpen dateren uit de 1e tot de 7e eeuw en zijn verlaten in de 8e tot de 10e eeuw. Ze zijn opmerkelijk goed intact gebleven, net als de architectonische overblijfselen van woningen, heidense tempels, kerken, opslagplaatsen voor water en badhuizen. Verder zijn er overblijfselen die hydraulische technieken, beschermende muren en ontwerpen van Romeinse landbouwgrond illustreren. Een bewijs dat de bewoners de landbouwproductie beheersten.