Door het Verdrag van Concordia is het eiland Sint-Maarten / Saint Martin verbonden met twee Europese mogendheden: Nederland en Frankrijk. De Nederlandse kant van het eiland staat bekend als Sint Maarten (34 km²) en de Franse kant als Saint Martin (54 km²).

De Fransen bevrijdden hun tot slaaf gemaakte personen op 28 mei 1848 met een besluit van de regering die aan de macht kwam na de Franse revolutie in 1848. Slavernij bleef echter een feit in Sint Maarten tot 1 juli 1863. Op 29 mei, de dag na de afschaffing van de slavernij in de Franse gebieden, vluchtten zesentwintig personen, de gehele tot slaaf gemaakte bevolking van Diamond Estate Plantation in Sint Maarten, naar de Franse plantage Mount Fortune in Saint Martin, waar ze werden erkend als vrije mannen en vrouwen.

De Nederlandse commandant, Johannes Willem van Romondt, schreef de Franse commandant Sir Munier met het verzoek alle weggelopen slaven terug te sturen. De Franse commandant antwoordde dat elke tot slaaf gemaakte persoon die Frans grondgebied bereikte, als vrij zou worden beschouwd.

Deze nominatie bestaat uit een reeks brieven van Johannes Willem van Romondt, aan de Franse commandant en aan de gouverneur van Curaçao in zijn functie als administratief hoofd van Nederlands West-Indië. De nominatie omvat de reactie van de Franse commandant als onderdeel van de correspondentie die dateert vanaf het moment dat de slavernij in de Franse gebieden in 1848 werd afgeschaft tot de beëindiging van de slavernij in 1863 in de Nederlandse gebieden, en daarna.